Woensdag 12-09-2012

Vannacht heeft het flink geregend en daar hebben we allebei helemaal niets van gemerkt. We hebben ons verslapen en zijn pas om tien voor negen wakker geworden. Ontbijt is tot half tien dus dat wordt krap. Snel onder de douche door en in de kleren geschoten en precies 09.10 in de ontbijtzaal. Veel zoetigheid en dat weggespoeld met wat koffie en melk en we kunnen er weer tegenaan.

Om tien uur rijden we weg van het hotel naar de pomp aan de overkant, de tank is nog niet helemaal leeg maar dan hoeven we niet zo snel te stoppen straks.

Om het verbruik een beetje bij te houden schrijf ik de liters en kilometers op. Die wil ik later verwerken op een aparte pagina, samen met de exacte route zoals we die rijden volgens Garmin trackback.

Ik heb gisteren een route gemaakt, omdat ik vandaag niet alleen binnendoor wil rijden maar ook de kustweg wil rijden naar de Spaanse grens. Ik heb ooit tijdens storm in een auto overnacht op de grensovergang in Portbou wegens een ontbrekend reisdocument en dat heeft toen nogal veel indruk gemaakt.

Totaal aantal kilometers voor vandaag is 310, maar doordat we door de bergen gaan zal de gemiddelde snelheid vrij laag zijn waardoor we toch aardig wat uren moeten maken.

Omdat we geen tolweg doen gaan we niet over de brug maar benedenlangs door het dal via het centrum van Millau. Het is behoorlijk druk maar dat geeft ook gelegenheid om ons heen te kijken en het ziet er best gezellig uit met veel horeca en terrassen.

Eenmaal de stad uit volgen we een kronkelweg de bergop en hebben een mooi uitzicht over de stad. Na zo'n 90 kilometer hebben we 1/3 van de rit afgelegd en besluiten we even te stoppen. Nog niets gezien waar we even lekker kunnen zitten dus kiezen we voor een parkeerplaats langs de weg en nemen de cake die we vanochtend van het ontbijt hebben meegenomen.

Vandaag is het niet echt mooi weer, behoorlijk bewolkt en het waait hard. Die wind zal tussen de 6 en 8 zijn en komt tussen de bergen werkelijk van alle kanten en vooral als je het even niet verwacht. We zijn blij dat we goed geslapen hebben want het is nu echt nodig om goed je aandacht bij het sturen te hebben.

Na wat rondjes lopen en rek- en strekoefeningen voor de bejaarde motorscooterrijder springen we weer topfit in het zadel. Dat fitte is er na een uurtje alweer vanaf en we gaan nu toch echt wel voelen dat we al vanaf zaterdagochtend onderweg zijn.

Waar we bij Beziers helemaal om de stad heenrijden, kruisen we Narbonne dwars door het centrum. Dat blijkt dus helemaal niets te zijn. Net als ik denk een terras te zien bij een soort bakkerij, blijkt na het stoppen dat de stoeltjes er meer voor de sier staan. Toch maar een broodje gekocht en een lauw bekertje koffie geslurpt. Dat klapstoeltje zit toch net even anders dan de Majesty. Als we de stad uitrijden zien we een Macdonald's en die willen we gebruiken voor de sanitaire stop. Als ik de oprit neem zie ik Car voorbij rijden, we hebben wel contact en ze zegt bij de rotonde 100 meter verderop te keren. Maar dan moet je niet de 4e afslag nemen maar in dit geval de 5e. Affijn, ergens weet ze te keren en raken we elkaar ook nu niet kwijt.

Extra tourist information; De weg tussen Narbonne en Perpignan is redelijk recht en vlak. Een lint van asfalt  tussen dorre landbouwgrond met hier en daar een zijpad van kiezel en zand. Ik had het al een keer gezien maar bij de derde viel bij mij het kwartje. Om de paar kilometer staan of zitten op die kruisingen jonge goed uitziende vrouwen die niet op de bus wachten. Zo beschouwd heeft Rotterdam de Keileweg, Amsterdam de Theemsweg, maar heeft Franrijk met afstand de langste tippelzone. Van deze attractie heb ik geen foto kunnen maken.

We verwachten langs de kustweg niet veel tankstations tegen te komen en willen daarom voor die tijd nog de tank vol hebben. Dat doen we in Perpignan waar we wel een leuk zitje tegenkomen naast een tankstation. Zitten we daar aan een bakkie, zit er een stel naast ons die over onze scooters aan het praten zijn. De vrouw staat op en gaat er een rondje omheen lopen en ik bereid me al voor op een goed bod voor de mijne. Begint ze in het Nederlands tegen me te praten over waar vandaan en waar naar toe. Het zijn gepensioneerde Belgen die nu in het zuiden van Frankrijk wonen. Hij heeft een Can-am en maakt regelmatig toertjes in de omgeving en noemt Collioure waar we toch vooral langs moeten rijden.

We nemen afscheid van het vriendelijke stel en rijden Perpignan uit.

Na een flink stuk rijden zie ik Collioure als afslag staan, en wijk hier af van de geplande route. We willen even kijken wat het is om dan terug te keren en ons pad te vervolgen. In eerste instantie lijkt het niet veel maar dan gaat de weg over in een soort reuze chicane die langs de kust door de bergen slingert. Op z'n tijd passeren we op zeeniveau een badplaatsje om weer honderden meters te klimmen. Na 15 kilometer komen we uit op de plaats waar de route ook de kustweg neemt en we hebben dus een voorproefje gehad.

Plaatje van 1 van de vele mooie uitzichten, je kan er alleen niet te lang naar kijken omdat er na een bocht direct een volgende volgt.

 Ik heb echt beloofd dat we alleen leuke wegen zouden rijden en niet langs ravijnen ofzo.

 Nog maar een paar plaatjes omdat het zo mooi is.

Op de foto hieronder exact het beeld dat ik mij al 41 jaar herinner. Tijdens een storm in de auto proberen te overnachten bij de grenspost vanwege een volgens de Spanjaarden verkeerd reisdocument, 's ochtends was het geen probleem meer en mochten we wel doorrijden.

Na Portbou wat opvallend genoeg nog een ouderwets bemande grenspost is met douaniers en al rijden we eindelijk in Spanje. Nu nog maar een klein stukje en we hebben onze eindbestemming bereikt. Dat kleine stukje is toch nog 50 minuten rijden want we gaan niet echt hard hier. 

Bij het verlaten van de eerste Spaanse tunnel regent het en ook niet zachtjes. Naast de harde wind die er al was nu ook een hoosbui. Tuurlijk dat is tenslotte waarom je 1700 kilometer naar Spanje rijdt. Om hier binnen 2 minuten doorweekt te raken.

De weg begint direct te schuimen van oliesporen e.d. en het gas geven heeft even minder onze aandacht. We passen het tempo aan aan de omstandigheden en die zijn helaas vrij slecht. Die 50 minuten worden verlengt met een halfuur erbij maar dan zijn we in Empuriabrava waar we ons strand hotel hebben gevonden.

Maar meteen de bagage in de lobby neergezet, dan kan er tenminste geen water meer bijkomen. Tijdens het inchecken begint het ook nog te bliksemen en direct valt alle stroom uit. Na 10seconden start het hele spul weer op en gelukkig zijn ze het hier gewend.

Scooters krijgen een plekje in de parkeergarage, de bagage staat op de kamer/appartement en wij gaan boodschappen halen bij de mercado op de hoek. Vanavond koken we zelf.

Hier doe je het allemaal voor he, pootje baden waar je maar wilt.