De nacht is voorbij, gelukkig gaat dat vanzelf. Hutje was erg benauwd en het valt niet mee om in je midlife-crisis in zo'n stapelbed te moeten klimmen, en er weer uit natuurlijk. Om 8 uur worden we keurig gewekt door DFDS Marietje die hulp heeft van het luidspeakersysteem, en ze verteld ons hoe laat we aankomen. Om 10.00 Ned. tijd 09.00 Engelse tijd. Waar we kunnen ontbijten bla bla bla, maar dan wel in 4 talen.

We kleden ons aan en gaan kijken of we koffie kunnen scoren. Er staat een rij van hier tot Tokio dus eerst maar ff roken, kwestie van prioriteiten stellen, nietwaar. Het zonnetje schijnt en het is al lekker warm op het achterdek. Bij een andere bar heeft Car toch een emmertje bruin sap weten te scoren en als die op is zijn we er weer helemaal klaar voor.

Op de kamer alles ingepakt en aangetrokken en op naar het motordeck, we weten nu de weg.
Daar gaat de toegangsdeur naar de motoren pas een kwartier voor aankomst open.  Er verzamelen zich dus steeds meer motorrijders voor dat deurtje tot we het deck op mogen. Net als gisteren een flinke klauterpartij over de spanbanden heen, maar geoefend als we nu zijn, bereiken we vlot en zonder valpartijen onze scooters.

Ik was wat bezorgt of ik wel alles opgetuigd zou krijgen in die 10 minuten die ons zou resten. Mijn ervaring met veerboten tot nu toe was met de auto, en dan moet je er in rap tempo vanaf, zodat de volgende lading weer aan boord kan. Hier is dat duidelijk anders. Nadat alles vast zit, en dat ging best binnen 10 minuten, duurt het nog zeker een uur voordat we van de boot kunnen. Dit wordt veroorzaakt, doordat we naast de vrachtwagens op een 1/2 deck staan, en de rijplaat niet kan zakken zolang daar nog trailers staan. Wat mij betreft een hele zware onvoldoende voor DFDS op dit punt.

Zijn we eindelijk van die boot af, sluiten we aan in de rij voor de douane. Geen probleem, dat weet je als je een ander land in reist. Wel een probleem is dat ze maar twee stempeltjes hebben, en er wel 50 motoren voor ons staan. Kortom, 09:30 stonden wij klaar voor een gesloten deur, 12.00 rijden we eindelijk op de noord-engelse wegen richting het noorden.

Langs de kust omhoog waar we uiteindelijk in het kustplaatsje Seahouse terecht komen. Daar hebben we ontbeten en geluncht, patat met een omelet, een echte aanrader als brunch, ;) Een beetje vreemd, maar wel lekker en het vult goed.

Vlak voor we Schotland in rijden hebben we een korte stopEn we zijn nog geen 5 km in Schotland aan t rijden of de eerste regenbui is een feit. Als je naar Schotland gaat weet je wat je kan verwachten, maar om dat nu zo snel in te vullen had echt niet gehoeven. 

Foto's gemaakt van scooters in Schotland.

Wij doen dat vanuit Engeland.

We rijden via Edinburgh waar we over een flinke brug heenrijden en daarnaast ligt er nog een soort mini Golden-Gate. Door naar Stirling waar we even stoppen bij een kruidenier die nog open is. Dan hebben we toch iets bij ons om te eten en hoeven we vanavond na aanomst niet meer de deur uit. Omdat die mandjes zo onhandig zijn doet Car het even snel zonder. Het resultaat is een rauwe uitsmijter op de vloer van de zaak. Die verkoopster raakte pas echt van slag toen ze de "SHIT" van Caroline niet helemaal thuis kon brengen in verband met de geplette doos eieren.

Nog een kilometer of 30 en dan zijn we er, het laatste stukje is een smal pad en dan rijden we het terrein op van Loch-end Chalets. Bij de receptie een hartelijk ontvangst en we krijgen cabin 1. Rondleiding door het huisje met uitleg over de werking van elektra, TV, kachel enz. Eerste indruk is meer dan uitstekend. Nog een rondje over het terrein gelopen langs het meer.