06-09-2014

 

Ik heb het gisteren nog even nagekeken, we zitten dus in Bagnerès-de-Luchon.

 

Al met al een goede nacht gehad, die klokkenluider was pas om 08.00 wakker, en wij dus ook. Knipogen

 

Het bestelde en bekende Franse ontbijtje staat klaar als we beneden komen.

 

Ook wel leuk om te vertellen, een paar van de hotels die wij nemen zijn echt oude gebouwen waar men later een lift heeft ingebouwd. Nu mag dat waarschijnlijk niet veel ruimte innemen en het zijn feitelijk eenpersoons liften van krap 1m2.. Wij gaan dus apart naar beneden want met de tassen erbij wordt het wel heel erg intiem zo vroeg in de ochtend.

 

Nadat we de spullen in en op de brommers hebben geladen vertrekken we. De uitgestippelde route geeft 265 kilometer aan en al lijkt dat niet veel, we zullen onze uren wel maken.

 

 

 

Als we de stad uitrijden horen we een paar sirenes en als we de berg oprijden komen we een paar voertuigen van hulpdiensten tegen. Na een kwartiertje staat er een hulpverlener midden op de weg en moeten we stoppen. Ik zie nog net in de bocht een helikopter staan die op het punt staat om op te stijgen. Geen idee wat er uiteindelijk aan de hand was maar laten we hopen dat het om loos alarm ging.

 

 

Onderweg stoppen we verschillende keren vanwege het uitzicht en maken meteen gebruik van de gelegenheid om een fles water er bij te pakken. Ondanks dat we op redelijke hoogtes rijden is het erg warm met een motorpak aan.

 

 

Tijdens het rijden valt het op dat er veel tekst op de weg geschreven staat. Ik vermoed dat het gaat om aanmoedigingen voor de Tour de France renners. Als ik het later opzoek blijken we inderdaad een aantal cols van de tour te zijn gepasseerd.

 

 

 

 

Ik heb in Basecamp aangevinkt alle hoofdwegen vermijden. Het resultaat is dat bij het binnenrijden van een dorpje, de navigatie aangeeft dat ik de weg af moet en we rijden dan tussen de huizen en kippenschuren parallel aan de hoofdweg achter het dorp om. Zo kom je dus op plaatsen waar je anders nooit komt. Het houdt natuurlijk een beetje op, maar geeft tevens meer mogelijkheden voor een stop met kopje koffie. Langs de zogenaamde doorgaande wegen zie je hier niet veel, maar in de straatjes erachter hebben ze dan weer wel een terras met parkeergelegenheid.

 

 

 

Als we rond 16.00 bij Andorra aankomen krijgen we te maken met een ouderwetse grensovergang. Eerst Spanje uit en na 100 meter Andorra in. Dat het geen symbolische grens is wordt aangetoond door de verschillende auto’s die aan de kant staan en minutieus worden doorzocht door de aanwezige douaniers. Gelukkig mogen wij wel doorrijden, om nu alles op straat te moeten uitpakken vind ik geen prettige gedachte.

 

Eenmaal de grens over rijden we nog een kwartiertje en komen aan in Andorra la Vella. Hotel Dellpi is de gelukkige om ons te mogen herbergen tegen een vergoeding van 48 euro.

We zitten op de zesde verdieping (wederom met mini-lift) en de kamer is erg ruim en de badkamer zelfs groot groot groot. (nee ik stotter niet, dat was de echo)

 

 

 De stad heeft een behoorlijk winkelcentrum en vooral de A-merken flikkeren in de neon reclames. Als we daar wat doorheen slenteren nemen we even pauze bij……….McDonald’s.  Later rijden we nog naar een soort shopping mall en eten daar nog wat. Zowel het winkelen als het eten valt erg tegen en het enige wat we buit maken zijn twee sloffen sigaretten voor half geld voor een thuisblijver. Shag hebben ze niet in mijn maat / merk, dus dat halen we op de terugweg wel in Luxemburg.

 

Eenmaal terug op de kamer kan ik het zwembad / badkuip niet weerstaan en trek een paar baantjes voor het slapen gaan.

 

 

En een paar details.

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb