11-09-2012

 

Dinsdag 11-09-2012

 

Vandaag toch een memorabele datum.

 

Vanochtend het bekende ritueel, suf wakker worden spullen bij elkaar graaien, wassen en aankleden en op naar de ontbijtzaal. Gisteren bij aankomst geen ontbijt genomen, alleen de kamer, na het diner toch besloten om hier te ontbijten. Het was iets meer dan ETAP maar daarvoor betaal je meteen het dubbele. Maar ja, wel een paar bakken koffie binnen en dus komen we de ochtend wel door. 

 

Volgens de planning moeten we vandaag zo'n 500km en om daar een beetje vaart in te houden pakken we na de opwarm ronde een stukje snelweg. Af en toe is dat wel lekker om een beetje uit te waaien en uiteindelijk willen we ons doel wel bereiken en niet verzanden in oeverloos rondrijden op gepromoveerde zandpaden. Na een uurtje rijden hield de weg op en gingen we verder door de dorpjes. Dat kwam mooi uit want we wilden even wat drinken en de stop was met een inmiddels geoefend oog snel gevonden.

 

Aan de overkant zagen we een bakkerij en Car is broodjes gaan halen voor als we vanmiddag een stop maken op een parkeerplaats langs de weg.

 

Eenmaal weer onderweg bedenk ik mij dat mijn bijna natuurlijke afkeer tegen Fransen aan het afnemen is. Tot nu toe kon ik alleen de stereotype fransoos, zo'n arrogante chauvinistische asociaal in een Renault of Citroen. Deze dagen valt het echt op dat men zich aan de snelheid houdt alsof we in Duitsland toeren, ze proberen als Frans niet lukt zelfs Engels te spreken en zijn buitengewoon vriendelijk. Chapeau!

 

Inmiddels wordt de omgeving wel steeds leuker om ons heen en gaan de wegen wat meer kronkelen en op en neer.

Ik heb een poging gedaan om wat te filmen maar omdat ik af en toe ook mijn stuur vast moet houden trilde het beeld zoveel dat het niet geschikt is als beeldmateriaal. Tijdens het filmen zag ik ook nog een blauw zwaailicht in mijn spiegel verschijnen, camera dus snel weg gehouden met als resultaat 3 minuten Frans asfalt wat door het beeld heen flitst. Helaas, volgende poging beter.

 

 

 Hier een fragment wat wel is gelukt.

 

We wilden voordat we naar het hotel zouden rijden nog langs de brug van Millau. Komt dat even mooi uit, ons hotel is vlak bij het informatiecentrum. Ik had er al een documentaire van gezien op Discovery maar in het echt is het erg indrukwekkend.

 

Bij aankomst lijkt het hotel wat armoedig, nu is het weliswaar 30% goedkoper dan de vorige maar toch, het oog wil ook wat. Scooters voor de deur in een parkeervak, spullen afladen en wij naar binnen om in te checken. Blijkt het een bowlingcentrum te zijn gecombineerd met speelhal en restaurant. Het hotelgebouw was apart en stond een stukje verderop.

Wij heel cool in vol ornaat de hele zooi een paar honderd meter verderop gesleept. Eenmaal geinstalleerd en uitgepuft wil Caroline de scooters ophalen om voor de deur te zetten. Prima, dus ik schoenen weer aan en pak mijn .............shit waar zijn mijn sleutels nou? Snel naar de scooters gelopen en die staan er nog, en mijn sleutels............hangen waar ze de hele dag al hangen, in het contactslot. Nu stond het spul op slot met de ketting van Car dus men had er niet veel aan gehad maar toch, ik heb ze wel heel hard nodig. We beginnen nu toch ook wel trek te krijgen en lopen het restaurant in om te zien of ze iets voor ons hebben. Valt niet mee zo'n Franse menukaart, toch wat gevonden en allebei lekker gegeten. Terug op de kamer de administratie bijgewerkt. (lees dit verslag) en tussendoor op de laptop het Nederlands elftal volgen dat voor de tweede keer in 1 week weet te winnen. 

Meteen maar even gekeken voor een hotel in Empuriabrava, we zijn daar ooit al eens geweest en willen daar een weekje aan het strand zitten. Nu blijkt dat hotel, dat zeker niet klein is plotseling vol te zitten vanaf zaterdag en kan ik maar 3 dagen reserveren. WTF, weten de mensen niet dat het september is en je aan het werk hoort te zijn. Toch die drie nachten maar genomen en als we daar zijn kijken we wel weer.

 

Het is weer laat geworden en bekaf naar bed. 


Maak jouw eigen website met JouwWeb