22-06-2013

 

Het plan was om 8 uur op te staan, en dan proberen rond half 10 te vertrekken.

Keurig de wekker van mijn telefoon gezet, rekening houdend met het uur tijdsverschil. Wordt Caroline wakker, kijkt op d'r horloge en gaat het bed uit. 
Zij was om 7 uur wakker geworden en dacht ach dat uurtje... ik sta vast op. Alvast een beetje opruimen en nog ff scrabbelen (wordfeud) dus gewassen en aangekleed. Kijkt ze in de woonkamer nog eens op de wandklok en die gaf aan dat het pas 6 uur was (uurtje tijdsverschil).
Volgens mij kwam ze nog ff bed, flink mopperend maar ik heb er weinig aandacht aan geschonken :)

Precies kwart voor 10 vertrekken we.
Eerder in de ochtend hebben we al afscheid genomen van Topher en Victoria, voor de eindafrekening van het verbruikte elektra moesten we nog een hele pond bij betalen.

Ik heb de Garmin ingesteld op de toeristiche route maar binnen het uur heb ik dat maar veranderd. We hebben in tegenstelling tot voorgaande dagen vandaag met een doel en een richttijd. Ruim op tijd in Newcastle aankomen voordat de boot om 17.00 zonder ons vertrekt. Garmin instelling dus gewijzigd naar een snellere route, en doe die snelweg, voorzover aanwezig, er ook maar bij.

Behalve dat buitje regen bij onze aankomst vorige week hebben we alleen maar zon gehad, tot vandaag.
Het begon met een paar spettertjes bij vertrek, maar inmiddels ziet het er zo dreigend uit dat we verwachten onderweg een paar flinke hoosbuien te krijgen. 
Uiteindelijk is het maar één bui geweest en die duurde niet langer dan 10 minuten.
Door de harde wind die er de hele rit staat zijn we in mum van tijd weer droog, en valt het voor wat betreft de regen alleszins mee.

Na ruim een uur rijden is de tank leeg aan het raken en maken we een korte tankstop. We wilden wel meer en langer, maar er was niets behalve dit ene tankstation.
Een half uurtje verder komen we langs een restaurant met van die borden langs de weg die je toe schreeuwen "stop hier, alles vers, lekker en goedkoop". Dus wij stoppen en de scoots netjes neergezet, zijn alle deuren op slot en is de tent nog niet open.

Een kwartiertje verder zie ik een hotel met serre waar mensen uitkomen, die moet dus wel open zijn. Wij naar binnen en net een bakkie besteld met shortbread (koekje), gaat er vrij hard een telefoon af. Blijkt het de nieuwe mobiel van Caroline te zijn. Als we opnemen wordt de verbinding verbroken door een netwerk fout.
Vervelend want het is onze zoon die belde, en dan maak je je toch een beetje zorgen. Dan maar proberen via WiFi en Whats-up contact te maken. Dat lukt meteen en het eerste bericht is dat alles in orde is. Dan volgt: "ben met de motor onderweg naar het werk achterop een auto gereden die remde voor een fietser die van het fietspad afschoot.".
Toch maar het netwerk in orde gemaakt en gebeld, dergelijke gevallen bespreek je liever dan prutsen met leestekentjes. Het gebeurde naast het ziekenhuis en hij is daar gecheckt op schade, enige letsel is een verrekte spier in de liesstreek. Motor zou ook weinig schade hebben maar is voor het zekere naar de dealer gebracht. Valt allemaal dus gelukkig mee al is het even schrikken.

Bij een benzinepomp 15min. voor de boot zijn we nog even gestopt om de benen te strekken, we zijn ruim op tijd en vlakbij.
 
Net als het uitchecken, gaat ook het inchecken niet vlekkeloos.
Eerst in de rij om ons te melden bij een hokje met een mevrouw van DFDS erin.
Vervolgens in een lange rij voor de douane, en als we die voorbij zijn staan we in een lange rij om de boot op te gaan. En naast ons nog 5 van die rijen.

Eindelijk mogen de motoren de boot op, tenminste dat dachten we, eerst nog een kwartiertje voor de laadklep en dan gebeurt het echt, we gaan inschepen.

De scoots vastzetten gaat vlotter dan de eerste keer, zijtasjes eraf en we kunnen opzoek naar hut 8132. We staan nog op het motordek op de lift te wachten, of via de luidsprekers wordt mijn naam omgeroepen, of ik mij zo spoedig mogelijk wil melden bij de servicebalie op dek 6. Als we ons omkleden in de hut tien minuten later, wordt het nog eens herhaald.
Mijn vermoeden is dat het nog te maken heeft met het geld opnemen/wisselen van de heenweg, en dat melden hoeft voor mij dus niet zo.
Caroline wil dat we wel gaan, dus een paar minuten later staan we bij de balie. Blijkt het te gaan of ik wel of niet ben ingecheckt, mijn formulier is niet gescand. Gek genoeg die van Caroline en de twee scooters wel.  Zou toch best knap van d'r zijn he, in d'r ééntje aan boord komen met twee motorscooters.

Dan maar even buiten kijken en meteen van de gelegenheid gebruik maken om te roken.
Vervolgens naar binnen op zoek naar een plek om iets te eten. 
We hebben wat te drinken genomen, en een groot bord met vis en patat die we samen hebben gedeeld.
Op de hut hebben we nog wat snacks en een pak melk en brengen de avond lezend door. 

Als we wakker worden zijn we weer in Nederland en is deze vakantie alweer voorbij. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb