Casa Rural mi casa.

Bovenstaande tekst zal vast niet helemaal correct zijn maar komende week is het huis van ons.

Na de late aankomst gisteren en daarna nog eten heb ik het huis slechts bekeken tijdens een sprintje dat ik trok met de zijkoffers naar de bovenverdieping. Nu in de ochtend iets meer tijd en ondanks dat ik de beschrijving en foto's vooraf goed heb bekeken val ik van de ene in de andere verbazing in de meest positieve zin.Het is groot, stijlvol ingericht, compleet uitgerust, kortom ... het is hier fantastisch.

Om een indruk te krijgen kun je zelf de site bezoeken: http://www.albadesteve.com/index.php/nl/la-casa.html

 
Dan ontstaat er nog een IT probleem. De laptop die ik heb meegenomen en gebruik voor opslag van video en dit verslag blijkt niet meer te kunnen worden opgeladen. Vele pogingen gedaan die allen mislukken. De laptop van Hans biedt uitkomst en de aanschaf van een externe harddisk lost het capaciteits probleem op. 

We hebben afgesproken om gezamenlijk te ontbijten en twee vrijwilligsters gaan daarvoor nog winkelen om de ontbijt tafel gevuld te krijgen.

Als we bijna zijn gevuld gaat Nico spontaan eieren bakken. Liefhebbers voldoende en zo raken de gehaalde broden helemaal op. 

Na het afruimen en de afwas gaan we buiten in het zonnetje zitten op onze eigen binnenplaats. Parasolletje uit voor degenen die liever een beetje in de schaduw zitten en we kletsen de ochtend vol. Hieruit blijkt ook dat we toch allemaal een beetje gaar zijn, we willen wel maar missen een beetje de puf om tot actie over te gaan. Toch gaat het gebeuren en we willen een klein stukje rijden naar een meertje hier vlakbij. Omdat het inmiddels al lunch tijd is gaan we eerst de tafel dekken om nog wat te eten voordat we vertrekken. 

Als we dan eindelijk vertrekken rijden we 5km en komen dan bij de toegang van Nationaal park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici. Het pad is afgesloten met een soort slagboom en we mogen met de motoren niet verder. Dat is dus een klein probleempje want het meer waar we willen zwemmen is nog 4,5km verderop en met motorpak aan te gaan lopen met 30 graden is ook voor de meer sportievere onder ons iets te gortig.

We gaan voor het alternatief en dat is dat we de andere kant op rijden en kijken of we ergens een leuk plekje kunnen vinden langs één van de vele meertjes of riviertjes die hier zijn. 

Al snel na het bereiken van de "hoofdweg" zien we een zwemwater aan een grasveld dat erg aantrekkelijk uitziet.

Direct na het afstappen wordt Jos in de hals gestoken door een nog onbekend insect. Bij gebrek aan signalement is de dader nog voortvluchtig maar er wordt gezocht naar een vliegbeest zonder angel. Dat laatste is door Maggy als bewijsmateriaal ingenomen.

Ondanks dat het dus geen warm welkom is blijven we wel en dat heeft alles te maken met hoe deze plek er uit ziet.

De omweg bestond uit een rondje om de berg die naast Espot ligt. Halverwege de weg is een mini-afslag en volgens de bewegwijzering is daar nog een ander plaatsje. We verwachten niet dat het dorpje groot zal zijn maar allicht kunnen we daar wat te drinken nemen.

Na een aantal kilometers over een smal paadje komen we in het dorpje aan en lijkt het behoorlijk verlaten. Geen mens te zien en niets wat op horeca lijkt, sterker nog, het is best wel een dooie bedoening.

Als we thuis aankomen zijn de anderen er al.

Nico heeft de dag deels besteed aan het loshalen van zijn achterwiel en heeft tussendoor vervangend vervoer gefikst. Weliswaar niet geschikt om in de bergen te toeren, het gaat tenslotte slechts om een oude mountain bike. Die is wel heel geschikt om als hulpmiddel te dienen als we vanavond op zoek gaan naar een restaurant. Waar we gisteren hebben gegeten was het niet ver, maar vooral terug de berg op viel niet mee en dat gaat nu een stuk beter met de fiets.