03-06-2017

Er is een tijd van komen.

Helaas is er dan automatisch ook een tijd van gaan, en die tijd is vandaag aangebroken.

 

Gisteravond hebben we de MP3 + aanhanger van Nico in de garage gezet. De vlotte goed Engels sprekende beheerster maakte zich nog wat zorgen over "wat als de motor niet wordt opgehaald"? "Even repareren en dan naar Zwolle rijden" was het leukste antwoord.

Afijn, in de ochtend genieten we van ons laatste ontbijt in Espot. Gisteren hebben we het laatste avondmaal al gehad.

Na het ontbijt de laatste spullen inpakken en opladen en na een heel korte inspectie van de beheerster vertrekken we richting Lourdes.

We zijn nog maar kort onderweg als we de eerste berg op slingeren. Ik besluit even te stoppen om de groep vast te leggen. Als ik weer ga rijden glijdt in de eerste bocht mijn voorwiel flink opzij, met een harde stamp op de grond weet ik de boel overeind te houden maar de schrik zit er wel even in. Later blijkt dat Ronald en Jos een soortgelijke ervaring te hebben opgedaan.

Onze eerste stop is bovenop de La Val d'Aran. Ook voor de niet wielrenners een bijzondere plek om te komen en te staan. Het weer is niet geweldig en droog zullen we het niet houden.

We rijden verder en passeren de Spaans-Franse grens zonder daar echt iets van te merken. Het regent inmiddels en ook de temperatuur daalt naarmate wij omhoog gaan. Nu gaan we niet zo heel hoog maar honderden meters in korte tijd maken wel dat je het verschil voelt.

Als we de bekende Col de Tourmalet oprijden gaan de omstandigheden per meter die wij stijgen achteruit. De regen veranderd in een soort hagel en het zicht wordt minder en minder door de laaghangende bewolking. De laatste 300 meter omhoog (ongeveer 2 kilometer) rijden we bijna op de tast, links de bergwand, rechts de afgrond en voor je op de weg geiten en koeien die je echt pas op het allerlaatste moment ziet opduiken in het licht van de motor. Er zijn een soort overdekte galerijen waar we onderdoor rijden en omdat ze niet veel meer ziet zet Diny uit zo'n galerij komend haar motor stil. Ze denkt dit te doen rechts van de weg maar ik zie haar last-minute toch echt midden op de weg staan. Doordat we uiteraard het tempo hebben aangepast aan de omstandigheden is passeren geen probleem. Als Hans langsrijdt denkt hij dat er een probleem is en stopt aan de kant. Doordat de weg wat ongelijk is verliest hij het evenwicht en kantelt de scooter rechtsom en komt met de rechter spiegel op het muurtje dat als vangrail dienst doet. Als Ria vraagt wat er is blijft Hans cool en vraagt haar om even af te stappen. Als we eindelijk de top bereiken is er een zaak waar we even kunnen schuilen en van een kop koffie genieten. Binnen hangt het vol met foto's uit de tour historie en het uitzicht. Dat komt goed uit want vandaag zien we er in real life helemaal niets van.

Onderweg zijn we deze ook nog tegen gekomen.

Op de fiets zal je hem niet snel vergeten maar motor rijdend berg nummer zoveel op is dat toch iets anders.

 

De afdaling van de Tourmalet duurt waarschijnlijk iets langer dan het peloton erover zou doen. Dat geeft niets want wat zou ik in de regen en mist met een gele trui moeten?

 

Als we onderweg bij een hotel/restaurant stoppen nemen we plaats in de tuin onder de overkapping. Als we wat willen eten is het verzoek om toch in het restaurant gedeelte plaats te nemen en we worden via de keuken, binnendoor begeleidt. Dan ontstaat er een probleempje, op de Franse kaart kunnen er weinig van ons iets lekkers vinden. Als we dat duidelijk maken en aangeven de drankjes te willen afrekenen komt de chef-kok zelf poolshoogte nemen. Al snel begrijpt hij dat we gewoon een middaghapje willen en stelt voor om baguette met ham/kaas of omelets te maken. Dit voor Franse begrippen buitengewone initiatief wordt dankbaar aanvaard en al snel hebben we toch wat we willen.

Als we dan eind van de middag aankomen in Lourdes kunnen we in een hoekje voor het hotel de motoren parkeren. Ondanks de extreem lage prijs valt het hotel en de kamer 100% mee. Voor het gemak morgenochtend nemen we er een ontbijt bij, dat scheelt morgen kort na het vertrek weer zoeken naar iets eetbaars.

Als we van de kamer binnen enkele minuten een uitdragerij hebben gemaakt door onze spullen neer te gooien gaan we een rondje Lourdes doen. Ik heb ooit eerder gezegd dat Lourdes voor mij een soort Euro-Disney is met Maria in plaats van Mickey mouse. Dat ervaar ik nu weer, bijna alles is te koop met de heilige beeltenis erop. Uiteraard bezoeken we de basiliek en gaan er een paar de grot in waar Bernadette de verschijning heeft gezien. Later komen we ook nog het geboortehuis tegen van Bernadette maar met alle luiken gesloten was dat niet echt een bezienswaardigheid.

Na de bezichtiging en alle souvenirwinkeltjes te hebben gezien willen we de heilige culinaire keuken proeven. Dat lukt niet helemaal en we eindigen bij een sport cafe met ruime keus en een verrassend goed menu.

Het gejuich dat we horen doet vermoeden dat men hier Real-Madrid minded is en gelukkig voor hen wint Real van Juventus en heeft de Champions-league 2017 dezelfde winnaar als de versie van 2016.

Terug bij het hotel drinken we bij Diny op de kamer nog een bakkie en gaan dan naar bed. Morgen weer een dag te gaan.